အခ်ိန္ကား ေနေရာင္ေပ်ာက္၍ အေမွာင္ထုပင္ တစ္စတစ္စ ႀကီးစိုးလွ်က္ ရွိေနၿပီ။ ပတ္၀န္းက်င္ တစ္ခုလံုးမွာကား ယမ္းေငြ႕မ်ား၊ မီးခိုးလံုးမ်ားျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းလွ်က္ ရွိသည္။ ထုိစဥ္ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ မႀကီးလွေသာ လူလတ္ပိုင္း လူရြယ္တစ္ဦးသည္ လူမမယ္ေလးႏွစ္ဦး၏ လက္ကိုဆြဲရင္း ေပါက္ကြဲသံမ်ားအၾကား ျဖတ္သန္းကာ အေ၀းတစ္ေနရာဆီသို႔ ဦးတည္လွ်က္ရွိသည္။ လူမမယ္အရြယ္ကေလး၏ မ်က္ႏွာတြင္ စိုးရြံ႕ေၾကာက္လန္႔ဟန္ အတိုင္းသား ေပၚေနၿပီး ဖခင္ဟု ထင္ရေသာ လူရြယ္၏ လက္ကို တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ဆီမွ တင္းတင္းဆုပ္ကာ လိုက္ပါလာၾကသည္။ က်ယ္ေလာင္ေသာ ေပါက္ကြဲသံ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ၾကားရတုိင္း ဖခင္အနီးသို႔ အားကိုးတႀကီး တိုးကပ္လာၾကသည္။ ယမ္းေငြ႕မ်ားၾကား သတိႀကီးစြာထားလွ်က္ ေရွ႕သို႔ တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းကာ တေရြ႕ေရြ႕ ခရီးႏွင္လွ်က္ရွိသည္။ဤကား ကေလးႏွစ္ေယာက္ ပူဆာလြန္းသျဖင့္ ဖခင္ျဖစ္သူက လိုက္ပို႔ေသာ သီတင္းကၽြတ္မီးထြန္းပြဲေတာ္ ျမင္ကြင္းပင္တည္း။
ယခုႏွစ္ သီတင္းကၽြတ္အခါသမယသည္ မိုးေလမကင္းလႊတ္ပဲ မိုးတဖြဲဖြဲ က်ပါသည္။ လမ္းမမ်ားတြင္ကား မိုးေရတစက္စက္၊ ဗြက္တျဗက္ျဗက္ ျဖစ္ေနေလသည္။ ယခုႏွစ္တြင္ မိုးကုတ္သီတင္းကၽြတ္သည္ သိပၸံေခတ္သို႔ ခ်ဥ္းနင္း၀င္ေရာက္ၿပီ ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ ေရွးကႏွင့္မတူပဲ လွ်ပ္စစ္မီးမ်ားျဖင့္ ထိန္ညီးေအာင္ အလွဆင္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ လွ်ပ္စစ္မီးမလာေသာ ရပ္ကြက္မ်ားတြင္ကား ေမွာင္ႏွင့္မည္းမည္း အခက္ႀကံဳရေလသည္။ ဖေယာင္းတိုင္ထြန္းရေအာင္မူကား ေခတ္ကာလကုန္ေစ်းႏွံုဳးအရ မတတ္နိဳင္။ မီးစက္ခုတ္ရေအာင္မူကား တြက္ေျခမကိုက္ ျဖစ္ၾကရေလသည္။ အေရးထဲအရာေပၚဆိုသလို ေလကလည္း တျဖဴးျဖဴး ျဖစ္ေန၍ အခက္ေတြ႕ၾကရေလသည္။
လူငယ္လူရြယ္ ၿမီးေကာင္ေပါက္မ်ားမွာကား အ၀တ္အစားအသစ္၀တ္၍ ဟန္ေရးျပစရာ ေနရာကမရွိ။ ခ်စ္သူရည္းစားရွိသူတို႔ အဖို႔ကား စတိတ္ရွိဳးၾကည့္ရန္ အေၾကာင္းျပၿပီး အိမ္ကထြက္ရန္ကလည္း ဆင္ေျခမေပးနိဳင္၍ ေယာင္ခ်ာခ်ာ ျဖစ္ၾကရေလသည္။
ကေလးမ်ားအဖို႔မူကား သြားစရာ လည္စရာ ေနရာကမရွိ၊ ၾကည့္စရာပြဲကလည္း မရွိ ျဖစ္ရကား အဘိုးအဘြားမ်ားကို ကန္ေတာ့၍ ရရွိလာေသာ မုန္႔ဘိုးအကုန္လံုးကို မီးရွဴးမီးပန္းမ်ား ၀ယ္၍ အသားကုန္ လႊတ္ၾကသည္။ ေျဗာက္မ်ား လိမ့္ေဖာက္ၾကသည္။ အသံျမည္လွ်င္ ေမ်ာက္အုပ္ေအာ္သကဲ့သုိ. ၀ိုင္းေအာ္ၾကသည္။ ဤကား ကေလးငယ္မ်ား၏ ေပ်ာ္ရႊင္နည္းတည္း။
သို႔ေသာ္ျငားလည္း ကေလးမ်ား၏ အပူဆာခံရေသာ မိဘမ်ားမွာမူကား လက္တြင္ ထီးကို ကိုင္ဆြဲလွ်က္ ကေလးငယ္မ်ားကို ေက်ာပိုးတန္ပိုးၿပီးသကာလ ဦးတည္ရာမဲ့ လမ္းသလားလွ်က္ ရွိေနၾကသည္ကိုလည္း အတိုင္းသားျမင္ခဲ့ရသည္။ ယခုႏွစ္ မိုးကုတ္သီတင္းကၽြတ္မီးထြန္းပြဲေတာ္သည္ကား သံသယျဖစ္ဖြယ္ မလိုေအာင္ ပ်င္းေျခာက္ေျခာက္ႀကီး ျဖစ္ေလ၏။
STA
No comments:
Post a Comment