မဂၤလာပါ... ။ မိုးကုတ္မီဒီယာမွ ႀကိဳဆိုပါတယ္..။
( နိဒါန္း )
မိုးကုတ္ၿမိဳ႕ဟာ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ အျမင့္ေပ ၃၈၀၀ အထက္မွာ တည္ရွိတဲ့ ေအးခ်မ္းၿပီး သာယာလွပတဲ့ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္ပါတယ္။ မိုးကုတ္လို႔ ဆိုလိုက္ရင္ကိုပဲ ပတၱျမားနဲ႔ နီလာေတြ ထြက္တဲ့ၿမိဳ႕ ဆိုၿပီး မသိတဲ့သူ မရွိေလာက္ေအာင္ကို နာမည္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ၿမိဳ႕ေပါ့။ ကမၻာေပၚမွာ အရည္အေသြး အေကာင္းဆံုး ဆိုတဲ့ ပတၱျမားႀကီးေတြ ထြက္ရွိရာ ေနရာဟာလည္း မိုးကုတ္ၿမိဳ႕ပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း မိုးကုတ္ၿမိဳ႕ကို ပတၱျမားေျမ ရယ္လို႔ ေခၚတြင္ၾကတယ္ေလ။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ပတၱျမားေတြထြက္ရွိတဲ့ ေျမေပၚမွာေမြးဖြားခြင့္ရခဲ့တဲ့ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရတာကို အမ်ားႀကီး ဂုဏ္ယူမိေနတာေပါ့။
မိုးကုတ္ၿမိဳ႕ဟာ ပတၱျမားနဲ႔နီလာသာမကပဲ အျခားေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ိဳးစံုလည္း ထြက္ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကမၻာေပၚရွိ ေက်ာက္မ်က္ဘူမိပညာရွင္ေတြက မိုးကုတ္ၿမိဳ႕ကို ကမၻာ့ေက်ာက္မ်က္ေခါင္မိုးႀကီး လို႔ တင္စားေခၚေ၀ၚၾကပါတယ္။ ဒီလို အေရာင္အေသြး စံုလင္လွတဲ့ ေက်ာက္မ်က္ေတြအျပင္ ကမၻာေပၚက တျခား ဘယ္ေနရာမွာ မရွိေသးတဲ့ ေက်ာက္မ်က္အမ်ိဳးအစားေတြကိုလည္း က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕ကေလးကပဲ ေမြးဖြားေပးတယ္ေလ။ ဒီလို သဘာ၀ကေပးအပ္တဲ့ လက္ေဆာင္ေတြ အမ်ားႀကီး ရခဲ့တဲ့ ထူးျခားတဲ့ က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕ကေလးကို က်ေနာ္တို႔က ခ်စ္ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဂုဏ္ယူျမတ္နိဳးေနရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ၿမိဳ႕၊ ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတဲ့ၿမိဳ႕ကေလးဟာ အသက္ငင္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေတြ အမ်ားႀကီး စိုးရိမ္ပူပန္မိသြားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ အရမ္းကိုပဲ ထိခိုက္သြားရပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ တိုင္းျပည္ဟာ သဘာ၀ကၽြန္းသစ္ေတြအျပင္ ပတၱျမား၊ နီလာ၊ ေက်ာက္စိမ္း စတဲ့ သဘာ၀သယံဇာတေတြ ၾကြယ္၀စံုလင္လွတဲ့ တိုင္းျပည္ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔သာ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ ကၽြန္းသစ္ေတြ ကုန္ခမ္းသြားခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ က်ေနာ္တို႔က ျပန္လည္စိုက္ပ်ိဳးၾကလို႔ ရပါေသးတယ္။ ေနာင္အႏွစ္ သံုးေလးဆယ္ ေစာင့္လိုက္ရင္ကိုပဲ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္ဟာ သစ္ေတာေတြနဲ႔ ျပန္လည္ဖံုးလႊမ္းေနဦးမွာပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ ျပန္လည္အစားထိုးလို႔ရတဲ့ သယံဇာတေတြမို႔လို႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ပတၱျမားေတြ၊ နီလာေတြလို တြင္းထြက္သယံဇာတမ်ိဳးက်ေတာ့ ဘာနဲ႔မွျပန္ၿပီး အစားထိုးလို႔ မရနိဳင္တဲ့ သဘာ၀သယံဇာတေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ ထို႔အတူပါပဲ ... က်ေနာ္တို႔ နိဳင္ငံသူ နိဳင္ငံသားေတြ ဂုဏ္ယူျမတ္နိဳးခဲ့ၾကတဲ့၊ တစ္မ်ိဳးသားလံုးရဲ႕ ယဥ္ေက်းမွဳအျဖစ္ တင္စားေနခဲ့ၾကတဲ့ ပုဂံယဥ္ေက်းမွဳႀကီး၊ ပုဂံနိဳင္ငံေတာ္ႀကီး မရွိခဲ့ရင္ေတာင္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေပ်ာက္ကြယ္ပ်က္စီးသြားခဲ့ရင္ေတာင္ က်ေနာ္တို႔ေတြဟာ လူ႔သမိုင္းသက္တမ္းတစ္ခုအတြင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ဂဏန္းအတြင္းမွာ ဒီထက္သာတဲ့၊ ဒီထက္ေကာင္းမြန္တဲ့ ယဥ္ေက်းမွဳကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္လို႔ ရနိုင္ေသးတယ္လို႔ ဆိုခဲ့ရင္ လြန္မယ္မထင္ပါဘူး။
တကယ္ေတာ့ ပတၱျမားတစ္ပြင့္ ျဖစ္ေပၚလာဖို႔အတြက္ဆိုတာ ႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္တည္လာခဲ့ရတာပါ။ ကမၻာႀကီးက လူသားေတြကိုေပးခဲ့တဲ့ အေမြအႏွစ္ေတြဆုိရင္လည္းပဲ မမွားဘူးေပါ့။ ဒီလို ႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာၾကာမွ ျဖစ္ေပၚလာရတဲ့ အေမြအႏွစ္ေတြကို ကိုယ့္တခဏသာ အက်ိဳးစီးပြားကြက္ကြက္ေလးကိုသာ ၾကည့္ၿပီး ႏွစ္ေပါင္းဆယ္ဂဏန္းအတြင္းမွာ တူးေဖာ္ဖ်က္ဆီး ပစ္လိုက္ၾကတာဟာ တကယ့္ကို ၀မ္းနည္းစရာပါ။
အခုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေပၚကို လူေတြက ေခြးေတြေျမႀကီးယက္သလိုမ်ိဳး ေနရာအႏွံ႔ တူးဆြလိုတူးဆြ၊ ၾကြက္ေတြလွိဳဏ္္ေခါင္းေဖာက္သလိုမ်ိဳး ေနရာအႏွံ႔ အေပါက္ေတြျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုလုပ္၊ ဒါနဲ႔ အားမရေသးလို႔ ဒိုင္းနမိုက္ေတြနဲ႔ ခြဲလိုခြဲ.. ထင္တိုင္းႀကဲေနတာကို ခံေနရရွာပါေတာ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ လူေတြက သူတို႔ရဲ႕ အတၱေတြ၊ ေလာဘေတြနဲ႔ ေတာင္တန္းေတြကို အပိုင္းပိုင္းျဖစ္ေအာင္ ခုတ္ျဖတ္ပစ္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျမင့္မားတဲ့ ေတာင္ကမ္းပါးယံေတြကိုလည္း ၿဖိဳလွဲပစ္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ တသြင္သြင္စီးဆင္းေနတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးေတြကိုပါ သတ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ဟာ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ပြန္းပဲ့ေနၿပီး လူမမာတစ္ေယာက္လိုပဲ နာက်င္ေနေတာ့တယ္။
ကၽြန္းသစ္တစ္ပင္ကို ႏွစ္ေပါင္း သံုးေလးဆယ္အတြင္း ျပန္လည္ပ်ိဳးေထာင္လို႔ ရနိဳင္ေပမယ့္ ... လူ႔ယဥ္ေက်းမွဳတစ္ခုကို ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ဂဏန္းအတြင္း ျပန္လည္တည္ေဆာက္လို႔ ရနိဳင္ေပမယ့္ ... ကမၻာႀကီးက လူသားေတြကို တစ္ႀကိမ္သာ လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးအပ္ထားတဲ့ ဒီလိုတြင္းထြက္ ေက်ာက္မ်က္ သယံဇာတေတြကို က်ေနာ္တို႔တေတြ မဆင္မျခင္ တူးေဖာ္ၾကလို႔ ကုန္ခမ္းေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့မယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ ေနာင္လာမယ့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္ကေလးေတြအဖို႔ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းစြာနဲ႔ ယူက်ံုဳးမရ ျဖစ္ေနၾကရေတာ့မွာပါ..။
ဒီလို ... အသက္ငင္ေနရွာတဲ့ က်ေနာ္တို႔ခ်စ္တဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးကို က်ေနာ္တို႔က ဘယ္လို ကယ္တင္ၾကမွာလဲ..။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္တို႔က အခုလို စိတ္ကူးခဲ့ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ လည္မ်ိဳကိုညွစ္ၿပီး ပရမ္းပတာ တူးဆြေနၾကတာေတြ၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္ေနၾကတာေတြကို ရပ္တန္းကရပ္ၾကဖို႔ က်ေနာ္တို႔ေတြ တတ္နိဳင္သေလာက္ ကာကြယ္တားဆီးၾကမယ္။ ၿပီးေတာ့... ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြ မ်ိဳးစံုေအာင္ ထြက္ရွိတဲ့၊ ကမၻာေပၚမွာ ဘယ္ေနရာမွာမွ မရွိေသးတဲ့၊ ထူးျခားတဲ့ ၀ိေသသလကၡဏာေတြနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့၊ သာယာလွပတဲ့၊ ဒီ... ပတၱျမားေျမ ဆိုတဲ့ က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕ကေလးကို ေနာင္တစ္ေန႔က်ရင္ လာေရာက္ေလ့လာၾကမယ့္ ကမၻာသူကမၻာသားေတြဆီကေန လက္ညိဳးထိုးျပၿပီး နိဳင္ငံျခားေငြေတြ ရယူနိဳင္ဖို႔အတြက္ က်ေနာ္တို႔ ႀကိဳးစားၾကမယ္လို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္... ဒီရဲ႕ စိတ္ကူးေလးကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္နိဳင္ဖို႔အတြက္ ပထမဆံုး ေျခလွမ္းေလးတစ္လွမ္းအျဖစ္ ယခု လူႀကီးမင္းတို႔ ဖတ္ရွဳေနတဲ့ မိုးကုတ္မီဒီယာေလးကို တင္ဆက္လိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...။
( နိဒါန္း )
မိုးကုတ္ၿမိဳ႕ဟာ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ အျမင့္ေပ ၃၈၀၀ အထက္မွာ တည္ရွိတဲ့ ေအးခ်မ္းၿပီး သာယာလွပတဲ့ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္ပါတယ္။ မိုးကုတ္လို႔ ဆိုလိုက္ရင္ကိုပဲ ပတၱျမားနဲ႔ နီလာေတြ ထြက္တဲ့ၿမိဳ႕ ဆိုၿပီး မသိတဲ့သူ မရွိေလာက္ေအာင္ကို နာမည္ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ၿမိဳ႕ေပါ့။ ကမၻာေပၚမွာ အရည္အေသြး အေကာင္းဆံုး ဆိုတဲ့ ပတၱျမားႀကီးေတြ ထြက္ရွိရာ ေနရာဟာလည္း မိုးကုတ္ၿမိဳ႕ပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း မိုးကုတ္ၿမိဳ႕ကို ပတၱျမားေျမ ရယ္လို႔ ေခၚတြင္ၾကတယ္ေလ။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ပတၱျမားေတြထြက္ရွိတဲ့ ေျမေပၚမွာေမြးဖြားခြင့္ရခဲ့တဲ့ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ရတာကို အမ်ားႀကီး ဂုဏ္ယူမိေနတာေပါ့။
မိုးကုတ္ၿမိဳ႕ဟာ ပတၱျမားနဲ႔နီလာသာမကပဲ အျခားေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ိဳးစံုလည္း ထြက္ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကမၻာေပၚရွိ ေက်ာက္မ်က္ဘူမိပညာရွင္ေတြက မိုးကုတ္ၿမိဳ႕ကို ကမၻာ့ေက်ာက္မ်က္ေခါင္မိုးႀကီး လို႔ တင္စားေခၚေ၀ၚၾကပါတယ္။ ဒီလို အေရာင္အေသြး စံုလင္လွတဲ့ ေက်ာက္မ်က္ေတြအျပင္ ကမၻာေပၚက တျခား ဘယ္ေနရာမွာ မရွိေသးတဲ့ ေက်ာက္မ်က္အမ်ိဳးအစားေတြကိုလည္း က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕ကေလးကပဲ ေမြးဖြားေပးတယ္ေလ။ ဒီလို သဘာ၀ကေပးအပ္တဲ့ လက္ေဆာင္ေတြ အမ်ားႀကီး ရခဲ့တဲ့ ထူးျခားတဲ့ က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕ကေလးကို က်ေနာ္တို႔က ခ်စ္ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဂုဏ္ယူျမတ္နိဳးေနရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ၿမိဳ႕၊ ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတဲ့ၿမိဳ႕ကေလးဟာ အသက္ငင္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေတြ အမ်ားႀကီး စိုးရိမ္ပူပန္မိသြားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ စိတ္ထဲမွာ အရမ္းကိုပဲ ထိခိုက္သြားရပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ တိုင္းျပည္ဟာ သဘာ၀ကၽြန္းသစ္ေတြအျပင္ ပတၱျမား၊ နီလာ၊ ေက်ာက္စိမ္း စတဲ့ သဘာ၀သယံဇာတေတြ ၾကြယ္၀စံုလင္လွတဲ့ တိုင္းျပည္ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔သာ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ ကၽြန္းသစ္ေတြ ကုန္ခမ္းသြားခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ က်ေနာ္တို႔က ျပန္လည္စိုက္ပ်ိဳးၾကလို႔ ရပါေသးတယ္။ ေနာင္အႏွစ္ သံုးေလးဆယ္ ေစာင့္လိုက္ရင္ကိုပဲ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္ဟာ သစ္ေတာေတြနဲ႔ ျပန္လည္ဖံုးလႊမ္းေနဦးမွာပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ဒါေတြဟာ ျပန္လည္အစားထိုးလို႔ရတဲ့ သယံဇာတေတြမို႔လို႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ပတၱျမားေတြ၊ နီလာေတြလို တြင္းထြက္သယံဇာတမ်ိဳးက်ေတာ့ ဘာနဲ႔မွျပန္ၿပီး အစားထိုးလို႔ မရနိဳင္တဲ့ သဘာ၀သယံဇာတေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ ထို႔အတူပါပဲ ... က်ေနာ္တို႔ နိဳင္ငံသူ နိဳင္ငံသားေတြ ဂုဏ္ယူျမတ္နိဳးခဲ့ၾကတဲ့၊ တစ္မ်ိဳးသားလံုးရဲ႕ ယဥ္ေက်းမွဳအျဖစ္ တင္စားေနခဲ့ၾကတဲ့ ပုဂံယဥ္ေက်းမွဳႀကီး၊ ပုဂံနိဳင္ငံေတာ္ႀကီး မရွိခဲ့ရင္ေတာင္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေပ်ာက္ကြယ္ပ်က္စီးသြားခဲ့ရင္ေတာင္ က်ေနာ္တို႔ေတြဟာ လူ႔သမိုင္းသက္တမ္းတစ္ခုအတြင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ဂဏန္းအတြင္းမွာ ဒီထက္သာတဲ့၊ ဒီထက္ေကာင္းမြန္တဲ့ ယဥ္ေက်းမွဳကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္လို႔ ရနိုင္ေသးတယ္လို႔ ဆိုခဲ့ရင္ လြန္မယ္မထင္ပါဘူး။
တကယ္ေတာ့ ပတၱျမားတစ္ပြင့္ ျဖစ္ေပၚလာဖို႔အတြက္ဆိုတာ ႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္တည္လာခဲ့ရတာပါ။ ကမၻာႀကီးက လူသားေတြကိုေပးခဲ့တဲ့ အေမြအႏွစ္ေတြဆုိရင္လည္းပဲ မမွားဘူးေပါ့။ ဒီလို ႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာၾကာမွ ျဖစ္ေပၚလာရတဲ့ အေမြအႏွစ္ေတြကို ကိုယ့္တခဏသာ အက်ိဳးစီးပြားကြက္ကြက္ေလးကိုသာ ၾကည့္ၿပီး ႏွစ္ေပါင္းဆယ္ဂဏန္းအတြင္းမွာ တူးေဖာ္ဖ်က္ဆီး ပစ္လိုက္ၾကတာဟာ တကယ့္ကို ၀မ္းနည္းစရာပါ။
အခုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ေပၚကို လူေတြက ေခြးေတြေျမႀကီးယက္သလိုမ်ိဳး ေနရာအႏွံ႔ တူးဆြလိုတူးဆြ၊ ၾကြက္ေတြလွိဳဏ္္ေခါင္းေဖာက္သလိုမ်ိဳး ေနရာအႏွံ႔ အေပါက္ေတြျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုလုပ္၊ ဒါနဲ႔ အားမရေသးလို႔ ဒိုင္းနမိုက္ေတြနဲ႔ ခြဲလိုခြဲ.. ထင္တိုင္းႀကဲေနတာကို ခံေနရရွာပါေတာ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ လူေတြက သူတို႔ရဲ႕ အတၱေတြ၊ ေလာဘေတြနဲ႔ ေတာင္တန္းေတြကို အပိုင္းပိုင္းျဖစ္ေအာင္ ခုတ္ျဖတ္ပစ္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ျမင့္မားတဲ့ ေတာင္ကမ္းပါးယံေတြကိုလည္း ၿဖိဳလွဲပစ္ၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ တသြင္သြင္စီးဆင္းေနတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးေတြကိုပါ သတ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ဟာ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ပြန္းပဲ့ေနၿပီး လူမမာတစ္ေယာက္လိုပဲ နာက်င္ေနေတာ့တယ္။
ကၽြန္းသစ္တစ္ပင္ကို ႏွစ္ေပါင္း သံုးေလးဆယ္အတြင္း ျပန္လည္ပ်ိဳးေထာင္လို႔ ရနိဳင္ေပမယ့္ ... လူ႔ယဥ္ေက်းမွဳတစ္ခုကို ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ဂဏန္းအတြင္း ျပန္လည္တည္ေဆာက္လို႔ ရနိဳင္ေပမယ့္ ... ကမၻာႀကီးက လူသားေတြကို တစ္ႀကိမ္သာ လက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးအပ္ထားတဲ့ ဒီလိုတြင္းထြက္ ေက်ာက္မ်က္ သယံဇာတေတြကို က်ေနာ္တို႔တေတြ မဆင္မျခင္ တူးေဖာ္ၾကလို႔ ကုန္ခမ္းေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့မယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ ေနာင္လာမယ့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္ကေလးေတြအဖို႔ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းစြာနဲ႔ ယူက်ံုဳးမရ ျဖစ္ေနၾကရေတာ့မွာပါ..။
ဒီလို ... အသက္ငင္ေနရွာတဲ့ က်ေနာ္တို႔ခ်စ္တဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးကို က်ေနာ္တို႔က ဘယ္လို ကယ္တင္ၾကမွာလဲ..။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္တို႔က အခုလို စိတ္ကူးခဲ့ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ လည္မ်ိဳကိုညွစ္ၿပီး ပရမ္းပတာ တူးဆြေနၾကတာေတြ၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္ေနၾကတာေတြကို ရပ္တန္းကရပ္ၾကဖို႔ က်ေနာ္တို႔ေတြ တတ္နိဳင္သေလာက္ ကာကြယ္တားဆီးၾကမယ္။ ၿပီးေတာ့... ေက်ာက္မ်က္ရတနာေတြ မ်ိဳးစံုေအာင္ ထြက္ရွိတဲ့၊ ကမၻာေပၚမွာ ဘယ္ေနရာမွာမွ မရွိေသးတဲ့၊ ထူးျခားတဲ့ ၀ိေသသလကၡဏာေတြနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့၊ သာယာလွပတဲ့၊ ဒီ... ပတၱျမားေျမ ဆိုတဲ့ က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႕ကေလးကို ေနာင္တစ္ေန႔က်ရင္ လာေရာက္ေလ့လာၾကမယ့္ ကမၻာသူကမၻာသားေတြဆီကေန လက္ညိဳးထိုးျပၿပီး နိဳင္ငံျခားေငြေတြ ရယူနိဳင္ဖို႔အတြက္ က်ေနာ္တို႔ ႀကိဳးစားၾကမယ္လို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္... ဒီရဲ႕ စိတ္ကူးေလးကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္နိဳင္ဖို႔အတြက္ ပထမဆံုး ေျခလွမ္းေလးတစ္လွမ္းအျဖစ္ ယခု လူႀကီးမင္းတို႔ ဖတ္ရွဳေနတဲ့ မိုးကုတ္မီဒီယာေလးကို တင္ဆက္လိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...။
ၾသဂတ္ ၃၁-ရက္ေန႔မွာ က်ေရာက္မယ့္ World Blog Day ႏွင့္
စက္တင္ဘာ ၁-ရက္ေန႔မွာ ျပဳလုပ္မယ့္ MBS ရဲ႕ Open Seminar တို႔ကို ရည္ညႊန္းလ်က္.....
(မိုးကုတ္မီဒီယာ အတြက္ ဘေလာဂ့္ နည္းပညာမ်ားအား အခ်ိန္ေပးၿပီး ေျပာျပကူညီေပးၾကေသာ၊ မိမိတို႔ဘေလာ့ဂ္မ်ားတြင္ တကူးတက ပို႔စ္တင္ေပးၾကေသာ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ဂါမိတ္ေဆြမ်ားကို က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ အထူး ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္...)
